Nefretim oldum olası 

Yönetirken Firavunlaşanlara,

Kazandıkça Karunlaşanlara

Ve çıkarlar uğruna tapan

Şahsiyetsizlikle övünen dalkavuklara…

              İnsanoğlu doğası gereği birilerini örnek almak ve örnek aldığı bu kişi veya kişilerden öğrendiklerinin üstüne katarak kendisine de bir yol çizer, kimi de doğru yanlış sorgulaması yapmadan örnek aldığı kişinin gittiği yolda giderek “başkası” olarak bir ömrü yaşamaya çalışır. Bizim gibilerde bu durum, daha çok üniversite yıllarının bitimine doğru kurulan hayallerle temelini atar.

Hayallerin süslediği statü, para-mal-mülk ve bunlarla kazanılacak saygınlık ve itibar beklentisi, asıl önemli ve hayatın değişmez kuralı olan gerçeklikle yüzleşmeyi geciktirdikçe geciktirir ve çok azı dışında kimsenin uyanmasına da izin vermez. Bir azınlığın kıymetli hazinesi olarak ancak kabul gören doğruluk, dürüstlük, sevgi ve saygı, hak-hukuk, adalet, ahlak, haysiyet, onur, şeref gibi insanlık değerleri ise çok az yaşam bulur. Zaten bunlarsız bir yaşam da insana kalıcı bir değer, itibar ve saygınlık kazandırmaz.

                  Elbette insan bir şeyler katabilmeli dünyaya, insanlığa, kendine, yaşama, topluma veya ülkesine. Yaş kemale erince geriye dönüp baktığında, arkasında ne bıraktığını, ne kaybettiğini ve ne kazandığını düşünürken görmesi gerekenleri görmeli. Dünyadaki yolculuğu sona ererken bıraktığı izleri ve yüklendiği azığını düşünmeli. Boşuna dememişler: “ mal da yalan mülk de yalan var biraz da sen oyalan”. Yalan olmayan ise bıraktığı şahsiyet, izler ve öldüğünde beraberinde taşıyabildiği azığı… 

Bıraktığı izleri ve taşıdığı azığı insanlık değerleri olanlar, yolculuklarına emin adımlarla devam ederken, mevki, makam, mal ve mülkle oyalananlar eli boş ve gözü arkada kalarak istemeye istemeye zorunlu bir yolculuğa devam edecektir. Bu durumda insanı insan yapan değerler her zaman maldan mülkten makamdan daha önemli değil mi? İnsanlık değerlerini kaybederek dünyada çok şey kazanabilir insan ancak hatırlanırken utanç duyulacak bir kişilik ile anılmasını hiçbir kazanç önleyemeyecektir.

Ömür dediğin şey dostum,

Tekrarı olmayan bir kaç sayfalık kitap!

Koyulmadan son nokta son sayfandaki son cümlene,

Uğruna vaz geçtiklerine dön bak…