Sorunun nedeni azgın bir azınlık doymuyor diye değil sadece,

Ahmak bir çoğunluk bu duruma alkış tutuyor diye!

---

Ekonomik kriz ve yüksek enflasyon nedeniyle oluşan kötü tablo karşısında toplum olarak yalnız yoksullukla değil, birçok hayati sorunla boğuşuyoruz.

Bunların başında da öğrencilerin yurt ve barınma sorunları gelmektedir. Konut fiyatları ve kiralardaki fahiş artışlar öğrencileri ve ailelerini derinden etkilemektedir.

Öğrenci yurtlarının yetersiz kalması, yönetimin önemli bir zafiyeti olsa da daha önemlisi barınma ihtiyaçlarının karşılanmamasıdır. Sosyal devletin bir yükümlülüğü olarak değerlendirdiğimizde söz konusu yetersizlik ve kifayetsizliğin haklı bir gerekçesi yoktur.

Kira artışlarının başta öğretmenler olmak üzere kamu çalışanlarının tamamını etkilediğini de belirtmek isterim. Özellikle büyük şehirlerde fahiş artışlar nedeniyle huzursuzluk giderek artmakta, sorunlar derinleşmekte ve çaresizlik karşısında aileler dağılmaktadır.

İşçi, asgari ücretli, memur ve emekli artık insanlık onuruyla bağdaşmayan şartlarda yaşamaya mahkûm olmuş, öğrenciler de yaklaşan eğitim ve öğretim dönemi nedeniyle travma yaşamaya başlamışlardır.

Kuşkusuz bu durum sosyal devlet ilkesiyle bağdaşmadığı gibi insan hakları ve insanlık onuruyla da bağdaşmaz.

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi madde 25 de yer alan ‘’Herkesin, kendisinin ve ailesinin sağlığı ve iyi yaşaması için yeterli yaşama standartlarına hakkı vardır; bu hak, beslenme, giyim, konut, tıbbi bakım ile gerekli toplumsal hizmetleri ve işsizlik, hastalık, sakatlık, dulluk, yaşlılık ya da kendi denetiminin dışındaki koşullardan kaynaklanan başka geçimini sağlayamama durumlarında güvenlik hakkını da kapsar.’’

Söz konusu maddeye göre sadece öğrencilerin barınma sorunu ve kamu çalışanlarının mağduriyeti değil, toplum olarak birçok haktan mahrum bırakıldığımız anlaşılmaktadır.

Ne yazık ki politik bağnazlık, ideolojik yandaşlık, tarafgirlik ve partizanlık, sorunların doğru anlaşılmasını önlediği gibi toplumsal duyarlılığı da azaltmaktadır. Haklarını dahi bilmeyen veya önemsemeyen bir toplumun sorunlara duyarlılığı da beklenmez.

Öğrenciler ve gençlik bir toplumun geleceğidir. Barınma sorunu dahi çözülemeyen öğrencilerimizden gelecek adına beklenti içine girmek doğru mu?

İşsizlik nedeniyle bunalıma giren bir gençlikten gelecek adına ümitvar olmak mümkün mü?

Kirasını ödeyemeyen işçi ve memurdan, en önemlisi de öğretmenlerden verim alınabilir mi?

Ekonomik kriz dahil hiçbir gerekçe ile insanların onuruyla oynanamaz. Öncelikli olarak öğrencilerin barınma sorunları çözüme kavuşturulmalı, öğretmenlerimiz başta olmak üzere kamu çalışanlarının durumunda iyileştirmeler yapılarak travmaların önüne geçilmelidir.

---

Halkını temel haklardan mahrum bırakan bir yönetim,

Ders almamıştır açlıktan kendi yavrusunu yiyen hayvanlardan!