Seni hep bir şiirle hatırlarım güzelim, Ahmet Abi. Edip Cansever’in Mendilimde Kan Sesleri’nin son dizesiyle: “Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar. Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar, mendilimde kan sesleri.” Düşündüm bu sözleri şarkılarının eşliğinde. Bir kalp neden kanarsa bir mendil de o yüzden kanar.

Kaç yıl geçti aradan? Gerçekten gittin mi sen? Çevremizdeki birçok yakınımızdan daha yakınsın bize. Şarkılarınla yaşantınla ve sözlerinle bizi bize anlattın. Ne diyelim sana güzelim, Ahmet Abi. Bir uzaktakinin şarkısısın şimdi. Ve hep öyle kalacaksın kalbimizde. Puslu sokakların tehlikeli yerlerinde. Mendilimde kan sesleri…

Günler de sensiz geçmiyor, biliyor musun? Eskisi gibi de dost değildir Malatya’nın yolları. Kurtlar inmiştir düz ovalara. Sürgünlük gülleri bitmiştir dağ başlarında. Düşman içimizde değil sadece her yerde. Ve unutulan bebeler anneler ninniler. Bunu hiç unutmadık, güzelim, Ahmet Abi. Mendilimde kan sesleri…

Yollarda kaldı gözlerimiz. Uzaklara bakar olduk. Seni bekledik hep. Seni aradık seni sorduk. Şarkılarda teselliyi ararken. Bastırdık gidişini yüreğimize. Bir türlü söz geçiremedik kalbimize. Mendilimde kan sesleri…

Yalnızlık türküsüne durdu bütün ellerimiz. Zindanlarda ölümlere terk edilen halkımız. Ceylan’larla paramparça olan bedenimiz. Duvarda öldürülen kuş. Yerde yatan kardeşimiz. Ağaç dalında asılı kalan gömleğin. Mendilimde kan sesleri…

Biliyorduk ve susuyorduk içimizde. Anadilimizin sessizliğinde. Kahrolduk ellerimiz böğrümüzde. Mem dedik vurduk kendimizi yarlara. Zîn dedik hasret kaldık sevdiklerimize. Ellerimiz, ellerimiz, fakir fukara ellerimiz. Hiç eksik olmaz yanımızda çayımız sigaramız. Yanar gözlerimiz duvar diplerinde. Mendilimde kan sesleri…

Ve çok sevdiğin vatanını onlara bırakıp gittin. Biz esmer çocuklar biliyorduk. Diyarbakır kadar biliyorduk. Mamak kadar biliyorduk. Sen ölürken de en çok ülkeni seviyordun. Hep de öyle kalacaksın, güzelim, Ahmet Abi.

İyi bak emanetimize, sürgün kalpler mezarlığı. İyi davran içimizi kanatan o sese, ey Paris! Bir vakte kadar gözlerimiz kirişte. Uzak değildir bir uzaktakinin şarkısı. Halkımız ölümlerimiz gidenlerimiz. Ve erken açan kardelenimiz. Mendilimde kan sesleri…

-Ahmet Kaya anısına-